(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)
Έρχονται ταράζοντας την ημέρα μας απρόσμενα χωρίς προειδοποίηση δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά ως προς την προέλευση και τον λόγο εμφάνισής τους. Έντονo αίσθημα άγχους και πανικού φαίνεται να μας κατακλύζει. Η ένταση των συμπτωμάτων μεγιστοποιείται κάθε φορά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση που στα μάτια μας φαντάζει σοβαρή και δυσεπίλυτη.
Μερικά από τα συμπτώματα (βάσει του DSM IV) που συνοδεύουν τις κρίσεις πανικού είναι τα ακόλουθα:
α) ταχυπαλμία
β) εφίδρωση
γ) τρόμος
δ) δύσπνοια
ε) πόνος ή ενόχληση στο στήθος
ζ) αίσθηση λιποθυμίας
η) φόβος θανάτου
θ) φόβος απώλειας ελέγχου
ι) ρίγη ή αίσθηση ότι ανεβαίνει η θερμοκρασία του σώματος
Νιώθουμε να χάνουμε την γη κάτω από τα πόδια μας και θέλουμε να πατήσουμε στα πόδια μας τώρα, αν όχι χθες! Ότι και να κάνουμε για να μην τις ξανασυναντήσουμε, οι κρίσεις πανικού μπορεί να επιστρέψουν απρόσκλητες για να ταράξουν την ημέρα μας.
Συχνά οι κρίσεις πανικού συνοδεύονται από αγοραφοβία η όποια αφορά το άγχος που σχετίζεται με μέρη ή καταστάσεις από τις οποίες θα ήταν δύσκολη η απομάκρυνση ή στις οποίες θα ήταν δύσκολο να βρεθεί βοήθεια σε περίπτωση μίας απρόσμενης κρίσης πανικού. Η αγοραφοβία αναφέρεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις όπως: να είμαστε έξω από το σπίτι μόνοι, να είμαστε στη μέση του πλήθους ή στη σειρά, να είμαστε πάνω σε μία γέφυρα και να ταξιδεύουμε σε ένα αμάξι, τρένο ή λεωφορείο. Οι καταστάσεις που προκαλούν άγχος αποφεύγονται (όπως π.χ. οι μετακινήσεις μειώνονται) ή αλλιώς απομένονται με πολύ άγχος μήπως και εμφανιστεί απρόσμενα μια κρίση πανικού, επίσης πολλές φορές ζητάτε η παρουσία ή η συνοδεία από ένα τρίτο άτομο.
Τα άτομα που βίωσαν ή συνεχίζουν να βιώνουν κρίσεις πανικού φαίνεται να διακρίνονται από βιασύνη. Βιάζονται να ξεμπερδεύουν από αυτές, τους κουράζουν, τους αγανακτούν. Δυσανασχετούν στο να μην έχουν τον έλεγχο της ζωής τους, βιάζονται να τον επανακτήσουν και αναλώνουν όλο και περισσότερη ενέργεια για να μην τις ξανά αντιμετωπίσουν, με συνέπεια πολλές φορές, όταν δεν καταφέρνουν να ελέγξουν την κατάσταση, να εξαντλούνται ψυχικά και σωματικά.
Στην περίπτωση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία κρίση πανικού φαίνεται να είναι δόκιμη η σκέψη «αν βιάζομαι καλύτερα να πάω αργά» χωρίς βιασύνη επενδύοντας στην κάλυψη των προσωπικών μας αναγκών. Αντιμετωπίζοντάς με σεβασμό τον εαυτό μας, προσφέροντας του αυτά που χρειάζεται, έστω ένα μικρό, αλλά ειλικρινές, μπράβο όταν χρειάζεται. Η κρίση πανικού δεν φεύγει από μόνη της, χρειάζεται δουλειά. Μία στάση που φαίνεται να είναι λειτουργική και να βοηθάει είναι: «όσο συνεπείς είμαστε με τους άλλους ανθρώπους στη δουλειά, στο σπίτι, στο πάρκο άλλο τόσο μπορούμε να είμαστε απέναντι και στον εαυτό μας».
Βιβλιογραφία
– Εγχειρίδιο της συστημικής θεραπείας και συμβουλευτικής-Arist von Schlippe & Jochen Schweitzer, University Studio Press 2008
-DSM IV (diagnostic and statistical manual of mental disorders – manual diagnostico e statistico dei disturbi mentali, edizioni Masson 1999-διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο ψυχικών διαταραχών)
-Βασικά στοιχεία κλινικής ψυχιατρικής, ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΟΥ, University studio press 1997
-Ατομική Συστημική Θεραπεία, Luigi Boscolo, Μαίστρος
a7is2z