(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)
η απόφαση
Oι γονείς κάθε μέρα προσπαθούν το καλύτερο για την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας. Καλούνται καθημερινά να αναλάβουν ευθύνες, να πάρουν αποφάσεις που δεν είναι εύκολες, να παρέχουν τόσο υλικά όσο και πνευματικά αγαθά στα παιδιά τους. Έτσι δημιουργούνται συνεχώς κίνητρα για να εξελιχθεί η σχέση τους. Η σχέση τους επομένως ωριμάζει μέσα από την κοινή δουλειά και τους κοινούς στόχους.
Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας ίσως να γίνεται πιο εμφανής ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης και αντίληψης των γονιών για το πώς λειτουργεί και εξελίσσεται μία οικογένεια. Πολλοί γονείς δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν όλες αυτές τις δοκιμασίες, ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους (ίσως κάποιος να πει ότι δεν ταιριάζαμε, ίσως κάποιος άλλος να πει ότι του ήταν δυσβάσταχτο να υπομένει μία κατάσταση που δεν τον ικανοποιούσε πλέον), και παίρνουν την απόφαση να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους στην προσωπική τους ζωή.
Όπως και να έχει φαντάζομαι ότι οι αποφάσεις των γονέων λαμβάνονται με καλή πίστη πιστεύοντας ότι η επιλογή τους είναι η καταλληλότερη για όλη την οικογένεια.
Η ανακοίνωση
Σκέφτομαι ότι πολλά παιδιά υποφέρουν πάρα πολύ από αυτή την απόφαση των γονέων όποτε καλό θα ήταν ενδεχομένως πριν από οποιαδήποτε ανακοίνωση οι ενήλικες να είναι σίγουροι για την απόφαση που έχουν λάβει. Θέλω να πω ότι παλινωδίες (ανακοίνωση του χωρισμού και μετά από δύο μέρες επανασύνδεση) φαίνεται να προκαλούν σύγχυση και αυξημένο άγχος στα παιδιά σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι στην οικογένεια.
Πολλές αποφάσεις χωρισμού παίρνονται και από τους δύο γονείς και πιο σπάνια μονομερώς από τον ένα γονέα. Σκέφτομαι ότι όποιο και να είναι το πλαίσιο της απόφασης φαίνεται η ανακοίνωση της απόφασης να λειτουργεί καλύτερα όταν την κάνουν και οι δύο γονείς μαζί.
Τα παιδιά πιθανότατα θα έχουν πολλές απορίες και ενστάσεις ως προς την απόφαση οπότε σκέφτομαι ότι η από κοινού ανακοίνωση μπορεί να είναι μία ευκαιρία για να μιλήσουν τα παιδιά. Το να ακούσουν οι ενήλικες τα παιδιά και να μιλήσουν όλα τα μέρη της οικογένειας με ειλικρίνεια είναι πολύ σημαντικό.
Αν μου επιτρέπεται να πω κάτι με τον κίνδυνο να γίνω γραφικός θεωρώ ότι ακόμα και αν χωρίσουν οι γονείς η έννοια της οικογένειας για τα παιδιά σημασιοδοτείται από την παρουσία του πατέρα και της μητέρας και η οικογένεια θα συνεχίσει να υφίσταται για τα παιδιά ακόμα και όταν οι γονείς δεν είναι κάτω από την ίδια στέγη.
Το μετά
Από τη εμπειρία μου με οικογένειες έχω την αίσθηση ότι η ψυχική και σωματική ευεξία των παιδιών είναι σε συνάρτηση με την στάση που θα επιλέξουν να κρατήσουν οι γονείς μεταξύ τους μετά τον χωρισμό.
Όσο οι ενήλικες γονείς έχουν μία άκαμπτη στάση μεταξύ τους, διεκδικούν το παιδί/α με επιτακτικό τρόπο ή ζητάνε από τα παιδί/α να κάνουν τον διαιτητή, τόσο το παιδί αποδιοργανώνεται συναισθηματικά και επιβαρύνεται με αποφάσεις που στο τέλος δεν είναι δικές του.
Σκέφτομαι λοιπόν ότι ο κάθε ενήλικας γονέας έχει το δικαίωμα να ζήσει όπως επιλέξει και να διεκδικήσει για τον ίδιο και τα αγαπημένα του πρόσωπα το καλύτερο. Σκέφτομαι ότι οι γονείς συνεχίζουν να αγαπάνε τα παιδιά τους και μετά τον χωρισμό. Σκέφτομαι επίσης ότι και τα παιδιά αγαπάνε και θα ήθελαν να βλέπουν και τους δυο γονείς χωρίς να καλούνται να πάρουν κάθε φορά θέση για τις προσωπικές διαφορές που έχουν οι ενήλικες μεταξύ τους, για το ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο καλός.