(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)
Πολύ συχνά στην δουλειά μου ακούω ανθρώπους να μιλάνε για το πόσο εγωιστικό θεωρούν να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους χωρίς τον σύντροφό τους ή την οικογένεια τους. Με αφορμή αυτή τη σκέψη θα ήθελα να κάνω κάποιες υποθέσεις για το πώς μπορεί να εννοηθεί ο εγωισμός και πως ενδεχομένως μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε ως μια στάση σεβασμού απέναντι στον εαυτό μας.
Φράσεις όπως είναι ξεροκέφαλος, δεν βάζει νερό στο κρασί του, δεν ακούει κανένα, είναι περιγραφές που πολύ συχνά ακούμε ή δίνουμε σε τρίτους. Είναι φράσεις που στα δικά μου μάτια υπονοούν μία στάση μη κίνησης. Είναι αμετακίνητος δεν έχει άλλη επιλογή οπότε προτιμά την αδράνεια από την πράξη.
Επίσης ακούω συχνά στη δουλειά μου φράσεις όπως: «Θα ήθελα να πάω ένα ταξίδι, ή να βγω με φίλους έξω, άλλα σκέφτομαι ότι αυτό μπορεί να είναι εγωιστικό απέναντι στους δικούς μου». Ουσιαστικά, συχνά ο εγωισμός μπορεί να νοηθεί από τους άλλους και ως μια πράξη που εμπεριέχει την μετακίνηση ή μία αλλαγή. Μετακινούμαι σε μία θέση όπου η λειτουργικότητα και η αποτελεσματικότητά μου αυξάνονται.
Με βάση το παραπάνω πλαίσιο σκέφτομαι τον εγωισμό ως μία εν δυνάμει στάση απεγκλωβισμού από τα πρέπει και το καθήκον, ως μία κίνηση καλής θέλησης απέναντι στον εαυτό μας. Δηλαδή δεν θεωρώ εγωιστικό να προσέχουμε τον εαυτό μας βγαίνοντας με δύο φίλους ή μαθαίνοντας μία ξένη γλώσσα ή κάνοντας ένα ταξίδι. Θεωρώ ότι αν σεβαστούμε και προσέξουμε τον εαυτό μας μετά θα έχουμε περισσότερη δύναμη να ανταπεξέλθουμε τόσο στις οικογενειακές υποχρεώσεις όσο και στις επαγγελματικές προκλήσεις. Γιατί να θεωρούμε εγωιστικό να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να χαμογελάμε να ελπίζουμε;
Όλοι έχουμε φίλους, οικογένεια, κοινωνικές σχέσεις, όλοι χρειαζόμαστε οξυγόνο, νερό και φαγητό. Ανάσα, ξεδίψασμα, απόλαυση. Η ικανοποίηση που μπορούν να μας δώσουν είναι ανεκτίμητη χρειάζεται όμως διάρκεια ώστε να την νιώθουμε όλο και πιο συχνά.
Ένα ποτό, ένα γεύμα με φίλους, ένα ταξίδι, η εξάσκηση ενός χόμπι μπορούν να είναι πράξεις σεβασμού απέναντι στον εαυτό και όχι εγωισμού προς τους σημαντικούς άλλους. Αυτές οι μικρές απολαύσεις μπορούν να είναι ευεργετικές τόσο σε εμάς όσο στους ανθρώπους που αγαπάμε.