Author: themis

(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)

Οι περισσότεροι αν όχι όλοι μας καλούμαστε από πολύ νωρίς να ανταπεξέλθουμε στο αίτημα  να είμαστε οι καλύτεροι. Οι γονείς ζητάνε από το παιδί να είναι ο μαθητής με τους καλύτερους δυνατούς βαθμούς, να περάσει στο πανεπιστήμιο και να τελειώσει στην ώρα του. Ο ενήλικας σε κάθε επαγγελματική του δραστηριότητα τόσο στον ιδιωτικό όσο στο δημόσιο χώρο αλλά και ως ελεύθερος επαγγελματίας απαιτεί από τον να εαυτό του να είναι καλός στη δουλειά του, όταν αυτή η απαίτηση γιγαντώνεται και μας κυριεύει σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να συνάδει και με αύξηση του άγχους. Continue reading Άγχος υψηλών επιδόσεων στη δουλειά

Ο  ΚΟΜΠΟΣ

(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)

Πολλές φορές  συνομιλώ  με ανθρώπους που μου δίνουν την εντύπωση ότι αποφεύγουν να μιλήσουν ευθέως για τον καρκίνο. Πολλοί προτιμούν να μιλήσουν γενικά και αόριστα, άλλοι πάλι αποφεύγουν και οι περισσότεροι συνήθως αναφέρονται στην «αρρώστια» (ξέρεις εσύ πια) ή στην «κατάρα» ή στην «ατυχία που τους βρήκε», διερωτώμενοι όλοι το γιατί.

Μου φαίνεται σαν να μιλάνε για ένα μυστικό το οποίο όλοι γνωρίζουν άλλα ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους προτιμάει να μην μιλάει. Σαν να υπάρχει κάτι υπερφυσικό, έξω από τα ανθρώπινα όρια, αόρατο και απεχθές, τόσο ισχυρό όσο και ανίκητο. Continue reading Μιλώντας για τον καρκίνο

(οι σκέψεις που γίνονται λόγος)

Θα ήθελα να περιγράψω μια υποθετική κατάσταση, μέσα από τα δικά μου μάτια, την οποία μπορεί κάποιοι από εμάς να αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους, σκεφτόμενος ότι πολλές φορές μπορεί να θεωρούμε δεδομένο ότι φροντίζουμε τον εαυτό μας αλλά ίσως να χρειάζεται να κάνουμε και κάτι παραπάνω, πιο στοχευόμενο ώστε να γευτούμε την ικανοποίηση.

Κάθε ημέρα σηκώνομαι το πρωί για να πάω στη δουλειά. Μία ακόμα μέρα ξεκινά και πρέπει να πλύνω το πρόσωπό μου τα δόντια μου να κάνω ένα μπάνιο, να φάω πρωινό, αν έχω παιδιά, να τους ετοιμάσω πρωινό και  να τα πάω σχολείο. Αν δεν έχω παιδιά πολλές φορές τρώω το πρωινό μου και φεύγω βιαστικά στην δουλειά μου. Ξεκινάει το ωράριο της δουλειάς, παράγω έργο μιλάω με άλλους ανθρώπους κλείνω συμφωνίες. Έρχεται το μεσημέρι τρώω κάτι στα γρήγορα (ο χρόνος πιέζει) για να μπορέσω να συνεχίσω την ημέρα μου, η οποία δεν έχει τελειώσει ακόμη και έρχεται το βράδυ επιστέφω στο σπίτι βλέπω τηλεόραση μέχρι να πάω στο κρεβάτι να κοιμηθώ για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις τις επόμενης μέρας. Continue reading Το άγχος της καθημερινότητας και η φροντίδα του εαυτού